به گزارش سیاسی نیوز؛ دوگانه صلح و جنگ ظاهرا هنوز برای اصلاح طلبان و اعتدالیون معتبر است. در هشت سال دولت روحانی دائما بر توهم ذهنی خود که سایه جنگ را از سر ایران برداشتیم تاکید می کردند غافل از آنکه این قدرت نظامی جمهوری اسلامی است که دهه هاست سایه جنگ را از سر مردم برداشته است.

سطح ترس و غرب گرایی آقایان به حدی بود که به باور ذهنی آنها آمریکای خیالی‌شان با یک بمب همه تجهیزات نظامی ایران را از کار خواهد انداخت. البته قرار شد یک تور نظامی بروند تا بیش از آن آبروی خود را از ترس و غرب زدگی نبرند.

حال و به بهانه حملات اسرائیل به مردم بی دفاع غزه وزیر خارجه روحانی که هنوز اظهارات خجالت آور او در فایل صوتی منتشر شده و یا قهر و قهرکشی در زمان سفر بشار اسد از یاد مردم نرفته است، سعی کرده تا با استفاده از ماجرای دردناک این روزهای مردم فلسطین و ددمنشی رژیم صهیونیستی دوباره رخ نمایی کند، به ویژه آنکه انتخابات نزدیک است و ظریف هم در کنگره حزب کارگزاران نطق قابل تاملی داشت.

وقاحت بانی برجام (ظریف)بی خاصیت و بدون دستاورد جایی است که سعی می کند دوگانه مردم و حاکمیت درست کند و مسئولان کشور را جدای از درد مردم و خطرات نشان دهد. البته که این موضوع درباره دولت قبل صدق می کرد و مردم مصادیق آن را به یاد دارند. از اشرافیت دولتمردان در زمان گرفتاری مردم در قیمت نجومی مسکن، روزانه ۷۰۰ کشته کرونایی و دورکاری و جلسات ویدئوکنفرانسی آقای رئیس و یا «خودم صبح جمعه فهمیدم بنزین گران شده» نشانه های خوبی از آن سال های تلخ است.

باید از ظریف که به عقیده برخی قرار است پدرخوانده لیست اصلاحات در انتخابات مجلس شود پرسید چه در سر دارد که چنین بی‌پروا می‌خواهد القا کند مقام‌های حاکمیتی در وسط کشیدن پای ایران به جنگ و بمب ریخته‌شدن روی سر مردم نقشه یا طرح دارند یا تقصیر دارند؟! از کجا به این مهمل‌بافی رسیده است؟ از اینکه حرف بلینکن که به ایران گفته جلوی پروکسی (نیابتی)‌های خودت را بگیر. بعد از این حرف نتیجه گرفته که اگر امریکا پای ایران را وسط بکشد، مقام‌های حاکمیتی در امان هستند و مردم بمب می‌خورند! یعنی مقام‌های حاکمیتی یا باید جلوی پروکسی‌ها را بگیرند یا در ریختن خون مردم شریکند! یک حرف ساده نیست مگر آنکه قبول کنیم ظریف قادر به فهم و تجزیه و تحلیل حرف‌های خودش نیست. این بهترین راه برای عبور از کنار کسی است که نمی‌تواند فهمی از سیاست داشته باشد.

سیاست‌های دفاعی و امنیتی جمهوری اسلامی همواره بر این اصل استوار بوده که کوچکترین گزندی به مرزهای ایران و اندک اختلالی به امنیت مردم ایران نرسد. حال کسانی که با نوع مذاکره کردنشان باعث جسور شدن دشمن در بیان ادعای حمله به ایران شدند می‌خواهند مردم را در دفاع از مظلوم سست کنند و کوچه به بدخواهان مسلمانان می دهند.

*«ما در سیاست‌خارجی دو بحث داریم؛ یکی حضور و دیگری نفوذ. حضور متضاد نفوذ است. قرار نیست ما جای مستضعفین بجنگیم».

*«اگر امریکا پای ایران را وسط بکشد، برای یکی از مقام‌های حاکمیتی اتفاقی نمی‌افتد، اونی که بمب می‌خوره مردم ایران‌اند، اونی که تحریم میشه مردم ایران‌اند»!

*تا حالا مگر تحریم ها به چه کسانی ضرر زده؟ به کسانی که روزی چند میلیون دلار درآمد دارند یا به مردم بیچاره؟

*این مردم فلسطین هستند که باید درباره فلسطین تصمیم بگیرند اما اسرائیلی ها ثابت کردند که روی حرف خود باقی نمی مانند.

*جمهوری اسلامی چند هزار کیلومتر با فلسطین فاصله دارد؟ سیاست خوب این است که بگوئیم این مشکل مردم فلسطین است و مردم فلسطین اگر با مساله ای موافق بودند ما هم موافق خواهیم بود.

*زمانی که در سال ۲۰۰۰ یاسر عرفات به کمپ دیوید ۲ رفت، هنگام بازگشت او به ایران من میزبان بودم. در ماشین از او سوال کردم: چرا نپذیرفتید؟ گفت: اگر می پذیرفتم نمی توانستم وارد سرزمین های اشغالی بشوم.