شهردار منطقه ۱۴ از تلاش برای افزایش ظرفیت سازی و ارتقای سرانه های مورد نیاز محلات منطقه با اجرای ۱۸ پروژه اجتماعی، فرهنگی و هنری مشارکتی خبرداد.

به گزارش سیاسی نیوز، امیر یزدی در دومین جلسه کمسیون بررسی طرح ها و فرصت های سرمایه گذاری با تاکید بر اهمیت افزایش سرانه های تفریحی، فرهنگی و خدماتی به منظور ایجاد نشاط عمومی، رفاه و رضایت شهروندان، تسریع در اجرای پروژه های مشارکتی منطقه را مورد بررسی قرار داد.

وی در این هم اندیشی با اشاره به هم اندیشی که با حضور سرپرست سازمان سرمایه گذاری و مشارکت ها، مشاوران و مدیران اجرایی و مدیران شهری صورت گرفت، بر لزوم اجرای پروژههای محله ای با محوریت محلات کم برخوردار تاکید کرد.

یزدی ضمن بررسی پروژه هایb.o.l.t و r.o.l.t، چهار پروژه مشارکتی و ۳ رویداد فرهنگی و هنری و اجتماعی یاداور شد: این پروژه ها که در راستای افزایش سرانه های عمومی منطقه در نظرگرفته شده لازم است باید با پیوست فرهنگی و اجتماعی اجراشود.

شهردار منطقه ۱۴ در ادامه این هم اندیشی ضمن بررسی پیشرفت فیزیکی، روند اجرا، چالش ها و موانع، استاندارها وراهکارهای عملیاتی جهت اجرای پروژه های مشارکتی منطقه، با بیان اینکه آرامش و آسودگی خاطر شهروندان و دسترسی آسان خانواده ها به امکانات در تعریف پروژه های درنظرگفته شده حائز اهمیت است، بر لزوم همکاری، تعامل، نظارت، نظر کارشناسی و فنی برای اتمام به موقع و تسریع در بهره برداری پروژه ها تاکید کرد.

قرارداد های مشارکتی :

قرارداد ساخت، بهره‌برداری و واگذاری (به انگلیسی: Build–operate–transfer) یا B.O.T گونه‌ای از قرارداد اقتصادی است که معمولاً بین دولت‌ها و سازمان‌های متولی اقتصاد از یک طرف و شرکت‌های بخش خصوصی از طرف دیگر منعقد می‌گردد.

در این نوع قرارداد، شرکت بخش خصوصی متعهد می‌شود که سرمایه‌گذاری لازم برای انجام یک پروژه (معمولاً بزرگ و زیرساختی) را انجام داده، سپس به مدت محدودی از آن در عوض سرمایه‌گذاری انجام داده بهره‌برداری نماید، و در نهایت آن را به شکل کامل و فعال به طرف مقابل (معمولاً دولت) تحویل دهد.

قرارداد احداث + بهره‌برداری + انتقال یکی از جدیدترین قراردادهای تأمین مالی می‌باشد که از اوایل دهه ۱۹۸۰ یعنی هنگامی که دولت ترکیه اعطای امتیاز چند نیروگاه را به مناقصه گذاشت به رسانه‌های مالی راه یافت. استفاده از این تکنیک به ویژه در مورد تأسیسات زیربنایی بتدریج توسعه یافت. بطوریکه هم‌اکنون این روش در کشورهای در حال توسعه مقبولیت زیادی یافته‌است. در این روش ساخت و بهره‌برداری پروژه به مدت معینی توسط شرکتی که اصطلاحاً شرکت پروژه نام می‌گیرد انجام می‌شود و انتقال پروژه به کارفرما پس از طی مدت معینی و بعد از تحصیل درآمد لازم تحقق می‌یابد.

قابل ذکر است که کارفرما بازپرداخت هیچ وامی را از طرف سرمایه‌گذاران یا متولیان پروژه تضمین نمی‌کند و با توجه به اینکه سرمایه‌گذاری مستقیم از بودجه دولتی نیز نمی‌باشد، فشار ناشی از استقراض کاهش می‌یابد و علاوه بر آن ریسک‌های مربوط به ساخت و تکنولوژی‌های جدید به‌کاربرده شده نیز به بخش خصوصی انتقال داده می‌شود. همچنین دولت یا کارفرما علاوه بر موارد فوق هم در زمان ساخت پروژه و هم در زمان بهره‌برداری پروژه توسط شرکت خصوصی منافع بسیاری از تجربه‌های بخش خصوصی بدست می‌آورد.

بنابراین B.O.T در واقع یک روش مستقل قراردادهای اجرائی نیست بلکه بیشتر روشی برای تأمین مالی پروژه است.

  • محبوبیت فزاینده این تیپ پروژه‌ها به دو دلیل است: ۱ – کمبود سرمایه‌های دولتی ۲ – تفکر اعمال مدیریت بهینه تر توسط بخش خصوصی.

  • نویسنده : شکوه زین الدینی