طهران قدیم، کلان‌شهری که امروزه با عنوان پرجمعیت‌‌ترین شهر ایران و بزرگ‌ترین شهر فارسی زبان دنیا از آن یاد می‌شود، تاریخی چند هزار ساله در پیشینه خود دارد. تاریخی پر فراز و نشیب که گاهی در دل محله ها و کوچه‌‌پس‌کوچه‌های قدیمی اش، هنوز هم می‌توان سراغی از آن گرفت. محله هایی چون دولاب که روزگاری پر بود از زمین ها و باغ‌های میوه فراوان و آب گوارایش زبانزد خاص و عام بود. امروزه شاید از آن کوچه باغ‌های زیبا، آب و هوای مطلوب و خانه‌هایی با هشتی، اتاق‌های آفتابگیر، حیاط وسیع و حوض کوچکی که هر شب میزبان مهتاب بود، تنها خاطراتی باقی مانده است. اما هرآنچه از بافت تاریخی قدیم در این تکه از پایتخت پابرجاست، خود جاذبه گردشگری و هویتی برای این منطقه به شمار می آید.
براستی هر گوشه‌ای از محله‌های تاریخی و قدیمی اینجا قسمتی از خاطرات یک شهر است.
از خانه‌های قدیمی وکوچه پس کوچه‌ها تا مغازه‌هایی که هنوز بعد از گذشت چندین سال زنده‌اند.
از زمین های خاکی پیش از آنکه جای خود را به آپارتمان‌ها و برج‌ها و این غول‌های سنگی بی‌احساس بدهند که روزگاری شاهرگ جادویی فوتبالیست‌های جوانی بودند و با پوشیدن پیراهن تیم های بزرگ، شناسنامه ورزشی پرافتخار برای این دیار و سرزمین شدند.
از دروازه تاریخی دولاب قدیم که یکی از دروازه های ۱۲ گانه شهر تهران بوده و در زمان پهلوی و به دستور کریم بوذرجمهری شهردار وقت آن زمان تخریب شدتا مسجد۸۰۰ساله یادگار عهد ایلخانیان ، بقعه چهل تن ، زمین‌های کشاورزی و باغ‌های گل و بزرگترین آرامستان های غیر ایرانیان داخل کشور« آرامستان ارامنه دولاب.L
والبته تنها این عناصر تاریخی در این منطقه نیستند که نقش هویت بخشی به آن میدهد. این گوشه از پایتخت بواسطه مشاهیر و مردمانی متدین و مبارز با فعالیت های اسلام طلبانه و آزادی خواهانه شان در طول تاریخ ستمشاهی در کنار عروج بیش از۲۷۰۰شهید دوران دفاع مقدس،
نقطه عطفی را در تاریخ این شهر به وجود آورند و سالهاست به دارالمومنین خوش نامیده می شود.
اری منطقه ای که با درختان انار مرغوب و معروف روزی روستایی کوچک و خوش آب و هوای تهران بود و با گسترش مراکز مسکونی و تحولات فرهنگی اجتماعی، سیاسی و تغییرات شهری مانند بسیاری از نقاط دستخوش تغییر یا تحول شد ه اما همچنان و با وجود چرخش ایام می توان ردپایی اززندگی در تهران قدیم را در محلات و گذرگاه های آن مشاهده کرد .
و این هویتی است که ما اهالی دارالمومنین به آن دلخوش ، خرسند و مفتخریم.